A'râf~الاعراف ve ashâb-ı a'râf~اصحاب الاعراف ifadelerinin tahlili için, aslında bu ifadelerin yer aldığı pasajın tümünü teknik olarak da göz önüne almak gerekir. Cennet ve cehennem ashâbından bahseden bu pasajda kurtuluş ve helâk yolları açıklanmış, insanlar yanlışa karşı uyarılmış sonra da doğrunun peşinden giderek kendini kurtaranlar, müjdeler verilmek sûretiyle özendirilmiştir. Bu pasaj teknik ve anlambilgisi kurallar gereği resmi mushaftan farklı olarak, "40-45,50,51,46-49" tertibiyle sunulmuştur..
Konuyu bir bütünlük içinde sunabilmek amacıyla, pasajın bundan sonraki bölümünü [44-53. âyetler] tahlilde ele alacağımız âyet gruplarını da belirterek topluca aktarıyoruz:
A'RÂF: اعراف[a'râf] sözcüğü, ef'al kalıbında cem-i kıllet olup عرف['urf] sözcüğünün çoğuludur. Bu kalıptaki çoğul sözcükler, o şeyin 3 ilâ 10 adet arasında olduğunu gösterir. Oysa yukarıda, "A'râf İle İlgili İnanışlar" başlığı ile yanlış inanışlar arasından grupladığımız inanışların hiç birinde bu husus dikkate alınmamış; "tepe", "burc", "ara bölge" denilip geçilmiştir. Hâlbuki en azından bu ifadelerin o eserlerde "tepeler", "burclar", "bölgeler" şeklinde çoğul olarak yer alması gerekirdi. Nitekim Lisânü'l-Arab'da a'râf için yakıştırılan bu gibi anlamların dilbilimciler tarafından değil, tefsirciler tarafından ortaya atıldığı belirtilmiştir. [İbn-i Manzur, Lisânü'l-Arab; c. 6, s. 198.]
'URF: عرف ['urf] sözcüğü, "bilgi" [ilim, irfan/iyiyi kötüyü, eğriyi doğruyu ayırabilme özelliği] demektir[İbn-i Manzur, Lisânü'l-Arab; c. 6, s. 198.] ve genel olarak bu anlamda kullanılır. Nitekim "örf, ma'rûf" gibi sözcükler de bu anlam ekseninde olan sözcüklerdir. Ancak 'urf" sözcüğünün esas anlamı "kum yığını, yerden yüksek olan yer, yığın, yığıntı" demektir. Arapların horozun ibiği ile atın yelesine 'urf demeleri, sözcüğün bu anlamına göredir.[İbn-i Manzur, Lisânü'l-Arab; c. 6, s. 198.]
Mürselât sûresi'nin tahlilinde yaptığımız 'urf sözcüğünün vaz [ilk] anlamı ile isti'mal [kullanılan] anlamının birleştirilmesi şeklindeki önerimizi burada da tekrarlıyor, sözcüğün "bilgi yığını [bilgi kümeleri, bilgi öbekleri] hâlinde gönderilmiş Kur'ân âyetleri" olarak anlaşılması durumunda konunun doğru anlaşılacağını düşünüyoruz.
ASHÂB-I A'RÂF: A'râf ve 'urf sözcükleri ile ilgili olarak yaptığımız açıklamalara göre ashâb-ı a'râf, "bu dünyada az seviyede de olsa, Kur'ân hakkında bilgi sahibi olan, Kur'ân necmlerini bilen kimseler"dir.
Bu kimseler, sahip oldukları Kur'ân bilgisiyle kimin cennetlik, kimin cehennemlik olduğunu bilebilirler. Bize göre, Kur'ân'dan en az on necm öğrenmiş olan insanlar, başkaca bir sosyal bilgiye, tahsile gerek kalmadan, kişilerin yaşam tarzlarına bakarak cennetlikler ile cehennemlikleri ayırt edebilirler. İşte, cennet ashâbı ile ateş ashâbının konuşmaları arasına açılan parantezde verilen mesaj budur.
SİMALARINDAN TANIMAK: Simalarından demek, "alâmetlerinden" demektir. Bu alâmetler "müminlik-muttakîlik", "kâfirlik-fâcirlik" gibi yaşam tarzlarıyla alakalıdır. Her iki yaşam tarzının temel parametrelerini bilenler, çevrelerindeki insanların hangilerinin cennetlik, hangilerinin cehennemlik olduğunu ayırt edebilirler.
Sima sözcüğü, çoğu meal ve tefsirlerde "yüzlerinden", "yüz çizgilerinden" veya "yüzlerindeki alâmetlerden" diye çevrilmiştir. Bu durum sözcüğün geçtiği Bakara/273, Muhammed/30 ve Rahmân/41. ayetlerdeki sima için de geçerlidir. Oysa bu sözcük sadece "alâmet, gösterge, eser, belirti" demektir.[İbn-i Manzur, Lisânü'l-Arab] Buna karşılık, "yüz, çehre" anlamına gelen sözcük ise vech sözcüğüdür. Dolayısıyla, çevirilerde görülen "yüzdeki alâmet/belirti" ifadesinin karşılığı simaü'l-vech'tir. Kanaatimize göre sima sözcüğünün anlamı, Fetih/29'daki simahüm fî vücûhihim [alâmetleri, secde eserinden dolayı yüzlerindedir] ifadesiyle karıştırılmaktadır. Hâlbuki sima ve vech sözcükleri Fetih/29'da öz anlamlarıyla ayrı ayrı zikredilmiştir.
Diğer taraftan, âhirette bazılarının yüzlerinin beyaz, bazılarının ise siyah olacağının bildirildiği Âl-i İmrân/106-107 ve Zümer/60'daki yüz ile ilgili açıklamanın bu âyetin tefsirinde kullanılması da yanlış ve isabetsiz bir yaklaşımdır. Bu da yine sima sözcüğünün yanlış anlamlandırılmasından kaynaklanmaktadır.
"A'RÂF" İLE İLGİLİ İNANIŞLAR:
* A'râf, sırat köprüsünün üstündeki yüksekçe bir yerdir, burçtur.
* A'râf, cennetle cehennem arasında Uhud dağına benzer bir mevkidir.
* A'râf, cennetle cehennemi birbirinden ayıran bölgedeki surun yüksek bir yeridir.
"ASHÂB-I A'RÂF" İLE İLGİLİ İNANIŞLAR:
* Ashâb-ı a'râf, iyi ve kötü amelleri eşit olan müminlerdir. Bunlar cennete hemen konulmayıp ikisi arasında [ârafta/ara bölgede] bir müddet bekletilip sonra cennete konulacaklar.
* Ashâb-ı a'râf, meleklerdir. Müminleri ve kâfirleri yüzlerinden tanırlar.
* Ashâb-ı a'râf, peygamberler, şehitler, yüksek şahsiyetli âlimlerdir.
* Ashâb-ı a'râf, cennet ve cehenneme girmeyi gerektirecek durumda olmayan kimselerdir ki, bunlar, peygamberlerden haberi olmayanlar, kâfir ana-babanın küçükken ölmüş çocukları, veled-i zinalar [zinadan doğan çocuklar] ve delilerdir.
Aslında a'râf ve ashâb-ı a'râf konusunda daha birçok madde sıralamak mümkündür. Fakat biz, pek çoğu Kur'ân ile çelişen bu inanışları, her biri zayıf rivâyetlere dayandırılarak ortaya atılmış olan dört ana grupta toplayarak özetledik. Ne yazık ki, Kur'ân bir tarafa bırakılıp Kur'ân dışı söylentilerin ardına düşüldüğünde, bu konuda olduğu gibi, çok sayıda yanlış inanışın ortaya çıkması tabii bir durumdur.