Ba'l~بعل kelimesi aslında "yağmurun senede ancak birkaç kez düştüğü yüksek arazi" demektir. [Lisanü'l-Arab; c. 1, s.459,460] Arapların anlayışında, eşlerden erkek olana "ba'l" denir. Bir başkasına herhangi bir açıdan üstün olan her şeye bu isim verilmiştir. Bu nedenle Araplar, Allah'a yaklaştırsınlar diye kulluk ettikleri ilahlarının bir takım üstünlüğe sahip olduklarına inandıklarından onları "Ba'l" diye adlandırırlardı.[el-İsfehani; el Müfredat, "ba'l" mad.]
"Ba'l" sözcüğü, konumuz olan Saffat/124'te özel isim olarak yer almıştır ve Ba'l putunu ifade etmektedir. İlyas ve elçilik yaptığı kavmin putu olan Ba'l hakkında birçok nakiller mevcuttur.
Kur'an'da geçen "Ba'l" sözcükleri, genelde "koca" manasında kabul edilse de öz anlamı dikkate alındığında, "antrapoz ya da talak iddeti nedeniyle cinsel ilişki yapılmayan KOCA" anlamında kullanılmıştır (Bakara/228, Hûd/72, Nûr/31, Nisa/ 28).