Ecel [süre] ve müsemma = adı konulmuş, belirlenmiş sözcüklerinden meydana gelen bu sıfat tamlaması, "adı konmuş, belirlenmiş bir süre" anlamını ifade etmekte olup bu tamlama ile Kur'ân'da "senesiyle, ayıyla, günüyle, saatiyle sürenin son anı" kastedilmektedir. Bu tamlamanın geçtiği Âyetler şunlardır:
Bakara Sûresi'nin 282; En'âm Sûresi'nin 2, 60; Hûd Sûresi'nin 3; Ra'd Sûresi'nin 2; İbrâhîm Sûresi'nin 10; Nahl Sûresi'nin 61; Tâ-Hâ Sûresi'nin 129; Hacc Sûresi'nin 3, 33; Ankebût Sûresi'nin 53; Rûm Sûresi'nin 8; Lokmân Sûresi'nin 29; Fâtır Sûresi'nin 13, 45; Zümer Sûresi'nin 5, 42; Mü'min Sûresi'nin 67; Şûrâ Sûresi'nin 14; Ahkâf Sûresi'nin 3; Nûh Sûresi'nin 4. Âyetleri.
Bu Âyetlerden anlaşılmaktadır ki, insanlar ve diğer canlılar için var olan ecel, toplumlar için de söz konusudur. Yer, gök ve diğer tüm varlıkların da birer eceli vardır.