منيب قلب Kâf/22'de geçen [KALB-İ MÜNÎB]:
"Bir tarafa yüz çevirip hep o tarafa yönelmek" anlamındaki انابة [inâbet] kökünden gelen منيب [münîb] sözcüğü ile, bir nevi pusula anlatılmak istenmiştir. Çünkü pusulanın ibresi de daima manyetik kuzey ve manyetik güney kutupları doğrultusundadır ve pusula hangi yöne çevrilirse çevrilsin, ibrenin yönü bu doğrultudan sapmaz.
Kalb-i münîb ifadesi ile de, "her taraftan yüz çevirip Allah tarafına dönen ve hayatta karşılaştığı her türlü acı-tatlı hâdiseler karşısında, yönelmiş olduğu Allah'ın yolundan hiç sapmayan kalp [akıl]" kasdedilmiştir. Bu ifadenin anlamını Türkçe'de en iyi ifade eden deyim "gönülden bağlanma" deyimidir. Allah katındaki asıl değer ve kıymet, sadece dil ile ifade edilen bağlılık değil, O'na canı gönülden gösterilen samimi ve sürekli bağlılıktır.
Kalb-i münîb, 27. âyette bahsi geçen "uzak bir kayboluş [sapıklık]" ifadesinin tam zıddıdır. İnançsızlar uzak bir sapıklık içindeyken, inançlılar Allah'a gönülden bağlıdırlar. Hata ve kusur işlemiş olsalar bile hemen O'na dönmüşler ve O'ndan hiç uzaklaşmamışlardır.