Yetim, aslında, "tek, yalnız kalmış" demektir. Bu cihetle babaları ölüp de yalnız kalmış kimselere, "yetim" denir. İnsanlarda yetimliğin baba tarafından; hayvanlarda yetimliğin ise, ana tarafından olduğu söylenir. Esasen yetim, "babadan ayrı olan büyük ve küçük" için kullanılırken; örfte, henüz "büluğa ermemiş kimseler" için kullanılır.